به مناسبت روز مجلس

خاطرات شهيد مدرس

پول در آوردن مدرس

حاج محمد باقر كاظمى يكى از بستگان مدرس از قول سيد عبدالكريم مى‏گويد: سيد عبدالكريم تعريف مى‏كرده وقتى ما با سيد حسن مدرس در مدرسه جده كوچك درس مى‏خوانديم، چند وقتى حقوق طلبگى ما نرسيد و همگى بى پول شديم، يك روز ديدم آقاى مدرس يك پول داد به يك طلبه و گفت:

 برونان بگير

 طلبه ديگر رسيد، يك پول هم به او داد و گفت:

 برو نان بگير.

 آن وقت‏ها قيمت يك قرص نان يك پول بود من گفتم:

 شما و ما حقوقمان يكى است و همه از يك جا پول مى‏گيريم حالا چطور شده كه ما پول نداريم و شما داريد؟!

 مدرس خنديد و گفت:

 مگر مرد هم بى پول مى‏شود؟!

 پرسيدم:

 آخر از كجا و چطورى؟

 گفت:

 شب بيا حجره ما بمان تا نشانت بدهم.

 شب رفتم و حجره ايشان ماندم. صبح طلوع فجر بيدارم كرد پا شديم و نماز خوانديم آنگاه در گنجه‏اى را باز كرد و يك سطل  بيرون كشيدو يك كلاه نمدى گذاشت سرش و گفت:

 برويم.

 آن موقع در اصفهان مرسوم بود كه صبح زود آب حوض‏ها را خالى مى‏كردند و با پا آب مى‏كشيدند و دوباره حوض‏ها را پر مى‏كردند ما راه افتاديم توى كوچه‏ها و داد زديم:

 آب حوض مي كشيم ! آب حوضي !

بيا برويم اين مرد مى‏خواهد آبروى ما را در دنيا ببرد؟

 خانه‏اى صدايمان كردند. من حوض را خالى و پاك كردم و مدرس آب كشيد و پر كرد. دو تا حوض خالى و پر كرديم و نفرى سه پول گيرمان آمد آن وقت مدرس رو به من كرد و گفت:

 ديدى؟ اين هم پول، هم مى‏توانى خودت نان بخرى و هم به دو طلبه ديگر هم كمك كنى!

مدرس و چك سفير انگليس

 نيمه شبى سفير انگليس با يك نفر مترجم وارد منزل مدرس شد و چكى به مبلغ 1000.000 ريال را كه همراه آورده بود به مدرس داد و گفت:  هر جور مى‏خواهى آن را خرج كن شنيده‏ام كه پول نقد نمى‏گيرى از اين رو چك را نيمه شب آورده‏ام تا قبول كنى! 

مدرس به آرامى پرسيد: چه؟

 سفير انگليس گفت:  چك است، ورقه‏اى كه به محض ارائه به بانك ، وجهى را كه در آن نوشته شده است به شما خواهند پرداخت.

 مدرس خودش از بانيان بانك بود و چك را به خوبى مى‏شناخت و قصد سربسر گذراندن او را داشت.

 سفير انگليس با تعجب به مدرس نگريست و با خود گفت:  اين ديگر چه جور روحانى، نماينده مجلس و سياستمدارى است كه چك را نمى‏شناسد!

 در اين موقع مدرس سر را بلند كرده و چشم در چشم سفير انگليس دوخته و با خنده گفت:  آنها كه مى‏گويند مدرس پول نمى‏گيرد درست نمى‏گويند، من پول مى‏گيريم در روز هم مى‏گيريم، مشروط بر اينكه طلا باشد و بار شتر باشد و ما بين نماز ظهر در مسجد سپهسالار و در حضور مردم براى من بياورند. وقتى اين حرف‏ها را مترجم براى سفير انگليس ترجمه كرد سفير با اوقات تلخى گفت:  بيا برويم اين مرد مى‏خواهد آبروى ما را در دنيا ببرد؟